Είναι κοινό μυστικό, για όλους μας, ειδικά για εμάς κοντά στα 50 μας χρόνια, ότι η περασμένη δεκαετία που μας αφήνει σε λίγες μέρες, ήταν δεκαετία δοκιμασίας, αμφισβήτησης, κρίσης, ύφεσης.
Ήταν μια δεκαετία, που υποτίθεται θα ήταν η καλύτερη για μας που δέκα χρόνια πριν κοντά στα 40 τότε, έχοντας κάνει ο καθένας μια πρώτη καριέρα , που λέει και ο πατέρας μου, κοιτούσε το μέλλον με αισιοδοξία.
Άλλοι, κοιτούσαν να πάρουν μια προαγωγή στις εταιρείες που εργάζονταν για να ανέβουν στην ιεραρχία προσδοκώντας περισσότερες αποδοχές, καριέρα σε άλλη εταιρεία κλπ.
Άλλοι όπως εγώ, άνοιξαν τα φτερά τους, δημιουργώντας τα δικά τους εταιρικά σχήματα, με σκοπό να «κεφαλαιοποιήσουν» εμπειρία, γνώση, γνωριμίες, ότι.
Και «ξαφνικά» τα σύννεφα πύκνωσαν στο εξωτερικό, κάνοντας όλους εμάς των Οικονομικών να ανησυχούμε διότι γνωρίζαμε τις δομές του Κράτους μας, τις νοοτροπίες των επιχειρηματιών, τη διάρθρωση της Αγοράς.
Πολλοί, κινήθηκαν προς το Εξωτερικό, είτε σαν Σύμβουλοι Εξαγωγών οι οποίες φάνταζαν τότε η μοναδική λύση για τους επιχειρηματίες με απίστευτη εσωστρέφεια (τότε έγινε της μόδας η λέξη «Εξωστρέφεια»), είτε προσπάθησαν να συρρικνωθούν, αναμένοντας το τσουνάμι που ερχόταν.
Για τους κρατικοδίαιτους επιχειρηματίες, δεν νομίζω ότι χρειάζεται να πούμε πολλά, απλά, όταν σταμάτησε το Κράτος – Πατερούλης να αγοράζει, έριξαν τις αντίστοιχες βόμβες στην Αγορά, Δημόσιο, Εργαζόμενους, επικαλούμενοι ότι δεν έχουν δουλειά πια. Ταυτόχρονα, μετά από αγανακτισμένους, Task Force, Troika, Θεσμούς, «μωρό μου έκλεισα τις Τράπεζες», «Περιφανή Διαπραγμάτευση», και οι Εργαζόμενοι, λέγανε μεταξύ τους «να έχεις μια δουλειά, απλά να μας πληρώνουν τουλάχιστον…».
Επίσης για το Τραπεζικό Σύστημα, έχει πέσει πολύ «ηλεκτρονικό μελάνι», για τις ευθύνες, ανετοιμότητα, κακές πρακτικές, διασώσεις κλπ κλπ.
Με αλλά λόγια, αυτή η «χαμένη δεκαετία», μπορούμε να πούμε ότι ήταν η δεκαετία μιας πολύ δύσκολης και αναγκαστικής εκπαίδευσης όλης της Χώρας, βεβαίως και του πολιτικού Προσωπικού για να μη τους ξεχνάμε και αυτούς.
Και τώρα;
Μετά ειδικά την αλλαγή στη διακυβέρνηση;
Μετά την επανάσταση της κοινής λογικής και της επιστροφής στην κανονικότητα;
Τι μπορούμε να περιμένουμε;
Για μας, όπως ανάφερα πιο πάνω, κοντά στα 50, είναι η τελευταία ευκαιρία να δώσουμε τα επόμενα δέκα χρόνια της ζωής μας τον αγώνα για την ανάπτυξη. Προσωπική και για τη Χώρα και για τα παιδιά μας.
Απαλλαγμένοι, ελπίζω, από κακές πρακτικές του παρελθόντος, που απεδείχθη ότι αυτές κατέστρεψαν τη Χώρα και απλά η Διεθνής Κρίση τις έβγαλε στην επιφάνεια, είναι η μεγάλη μας ευκαιρία να γίνουμε κανονικό Κράτος.
Ήδη, από τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριάκου Μητσοτάκη, έχει γίνει σαφές, σε όλους, ότι έχουμε κάνει την οριστική ρήξη με όσα μας έφεραν σε αυτή τη κατάσταση. Επιτελικό Κράτος, Σχέδιο Ηρακλής, αναδιοργάνωση στην Παιδεία, στην Υγεία.
- Επένδυση σε νέες τεχνολογίες στην ενέργεια, φιλικές προς το περιβάλλον, απολιγνιτοποίηση, ψηφιακός εκσυγχρονισμός, ηλεκτρονική τιμολόγηση, ηλεκτρονικά βιβλία, είναι μια καταιγίδα κινήσεων εκσυγχρονισμού και λύσεων που έπρεπε από χρόνια να είχαμε υιοθετήσει, αλλά έστω ακόμα και τώρα, πριν χάσουμε και το τρένο της Industry 4.0, ώστε η δεκαετία που έχουμε μπροστά μας να μη πάει χαμένη και αυτή.
Ελπίζω προσωπικά, όλα αυτά, να διατρέξουν τη Δημόσια Διοίκηση μέχρι και τον τελευταίο Υπάλληλο. Οριζόντια και κάθετα.
Να μη ζήσουμε το κλασικό «εσείς είστε προσωρινοί, εμείς θα είμαστε για πάντα εδώ». Αυτό θα είναι καταστροφικό.
- Η Ελλάδα, έχει τεράστια αποθέματα από Πολιτισμό, Γνώση, φυσικούς πόρους, ακόμα και μετά το Brain Drain, ικανό Ανθρώπινο Δυναμικό, για να καταστεί μια Χώρα σύγχρονη,, έστω και με το ζόρι.
Η επέτειος του 2021 ας είναι ένα ορόσημο της Νέας Ελλάδας της Ανάπτυξης, της καινοτομίας, της πράσινης ανάπτυξης.
Δεν έχουμε την πολυτέλεια για άλλους πειραματισμούς ούτε για πισωγυρίσματα.
Ο μόνος δρόμος είναι μπροστά.
Είναι για μας η τελευταία ευκαιρία.
{Ο κ. Ιωάννης Γ. Ρουκάς είναι Οικονομολόγος Πρόεδρος Ινστιτούτου Οικονομικής Διοίκησης ΕΕΔΕ – Μακεδονίας Αν. Γραμματέας Παραγωγικών Τομέων της Νέας Δημοκρατίας}
