του Ιωάννη Ρουκά
Δώδεκα και σήμερα για τις Εθνικές Εκλογές της 7ης Ιουλίου 2019, εν μέσω καλοκαιριού. Το θερμόμετρο δεν είναι στα κόκκινα μόνο λόγω εποχής, αλλά και λόγω των ανοικτών θεμάτων τόσο στα Ενεργειακά, στα Εθνικά και στα Οικονομικά ζητήματα.
Η ευθύνη της νέας Κυβέρνησης που θα προκύψει μετά τις 7 Ιουλίου είναι πολύ μεγάλη και η διορία ανάληψης άμεσων πρωτοβουλιών ουσιαστικά δεν υπάρχει. Εάν θα συμφωνήσω σε κάτι με τον Πρωθυπουργό είναι ότι πράγματι η κατάσταση «μυρίζει αίμα».
Μυρίζει αίμα διότι έχουμε τη σύγκρουση δυο Κόσμων σε αυτές τις Εκλογές. Από τη μια έχουμε τη επιλογή της Κοσμοθεωρίας όπου το Κράτος είναι Εργοδότης, άμεσα μέσω των εταιρειών του ή έμμεσα μέσω των επιδομάτων. Είναι και πελάτης. Και μάλιστα κακός. Αγοράζει προϊόντα, υπηρεσίες από τον «κακό και αιμοβόρο» ιδιωτικό Τομέα και πληρώνει όποτε θέλει. Όχι όποτε μπορεί. Ευτυχώς τελευταία, οι «άλλοι κακοί», οι Ξένοι υποχρεώνουν το Κράτος για αποπληρωμή των υποχρεώσεων του με τα λεφτά που δίνουν.
Έτσι λοιπόν, το Κράτος με την υπάρχουσα κατάσταση βρήκε άλλο τρόπο να μοιράζει όπου θέλει λεφτά. Μέσω των υπέρ πλεονασμάτων. Μαζεύει από τον Ιδιωτικό Τομέα λεφτά με κάθε τρόπο, μέσω των υψηλών φόρων και εισφορών, των κατασχέσεων. Βγάζει ένα χαρτζιλίκι για μισθωτούς και συνταξιούχους, τους πετάει δηλαδή ένα φιλοδώρημα και απαιτεί να ψηφίσουν πάλι όπως θέλει η υπάρχουσα κατάσταση.
Αυτή η πρακτική όμως έχει μερικά προβλήματα.
Μπορεί να δούλευε πιο παλιά, όταν υπήρχε ο φθηνός και αγύριστος δανεισμός από το εξωτερικό όπου δεν χρειάζονταν παραγωγικότητα και εξωστρέφεια. Έφτανε ένα μεγάλο δάνειο να καλύψει τις υποχρεώσεις του Κράτους και «μέσα» γινόταν πάρτι. Το παλιό «σύστημα» άφηνε να υπάρχει μια άπλα στις πληρωμές φόρων, στις προσλήψεις, στη διαχείριση προμηθειών Δημοσίου. Παντού. Και μάλιστα, όταν ήρθαν τα προβλήματα από έξω και οι δανειστές δεν μπορούσαν πια να δανείσουν τη Χώρα εύκολα και χωρίς έλεγχο (τους βόλευε και αυτούς…), τότε επειδή η Αγορά ήταν Κρατικοδίαιτη, έπαθε έμφραγμα με τα γνωστά σε όλους μας πια αποτελέσματα. Επίσης, λόγω των παραπάνω, ο Ιδιωτικός Τομέας κτύπησε και αυτός κόκκινο, στάση πληρωμών και ο φαύλος κύκλος ξεκίνησε.
Επίσης, το Κράτος, οι Τράπεζες, τα Ταμεία, δεν είχαν την υποδομή (οι κακές μεταρρυθμίσεις…), να δέχονται έναντι πληρωμές από τους συνεπείς φορολογούμενους, εργοδότες κλπ, με αποτέλεσμα να διογκωθούν οι οφειλές προς Δημόσιο, Ταμεία, Τράπεζες, με επόμενο αποτέλεσμα να έχουμε υστέρηση εσόδων, οι Τράπεζες να χρειαστούν λεφτά στα κεφαλαία τους κλπ κλπ.
Μπορεί να «γυρίσει το καράβι»;
Η απάντηση είναι ναι. Με πολύ και συνεπή δουλειά. Εκεί έρχεται η άλλη Κοσμοθεωρία.
Η άποψη που λέει, ότι για να έχουμε ασφάλεια, παιδεία, στρατό, υγεία, χρειάζονται μεν φόροι, αλλά φόροι από πολλούς και χαμηλοί.
- Έχει αποδειχθεί ότι κάποια στιγμή, όταν αυξάνεις συνέχεια τη φορολογία φτάνει ένα σημείο όπου τα έσοδα πια αρχίζουν και πέφτουν διότι οι φορολογούμενοι πλέον δεν έχουν, δεν πληρώνουν, κρύβουν ενδεχομένως για να λειτουργήσουν σαν εταιρείες σαν οικογένειες.
Επομένως, με τον απόλυτο έλεγχο του Κράτους για να είναι όλοι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους, απαιτείται μείωση φόρων και εισφορών.
Επανεπένδυση Κερδών για δημιουργία νέων υποδομών στις επιχειρήσεις και έτσι καλύτερη παραγωγικότητα, προσαρμογή στις απαιτήσεις των πελατών κυρίως του εξωτερικού. Χρειάζεται μείωση του κόστους χρήματος, μέσω της εκκαθάρισης των κόκκινων δανείων, άμεσα, με πώληση τους σε Funds όπου με αυτό τον τρόπο οι Τράπεζες θα εξυγιανθούν, οι δανειολήπτες θα έχουν χαμηλότερα ποσά σε περισσότερο χρόνο να πληρώσουν και έτσι πάλι θα ανοίξουν οι χρηματοδοτήσεις για τις υγιείς επιχειρήσεις για να είναι πιο ανταγωνιστικές στο εξωτερικό.
Μέσω των παραπάνω, θα έχουμε αύξηση της απασχόλησης, διότι οι επιχειρήσεις θα χρειαστούν περισσότερο κόσμο να δουλέψει. Θα μπορεί να πληρώσει και καλύτερους μισθούς αφού θα έχουν πέσει οι εισφορές αλλά και οι εργαζόμενοι θα έχουν χαμηλότερη φορολογία άρα μεγαλύτερη αγοραστική δύναμη, διαθέσιμο εισόδημα για να πληρώσουν παλιά χρέη, να αγοράσουν προϊόντα και υπηρεσίες αλλά και γιατί όχι ακόμα και να αποταμιεύουν. Όλα τα παραπάνω δεν είναι «θεωρία», ούτε ο θρίαμβος του Καπιταλισμού.
Είναι η κοινή λογική στα πλαίσια της λειτουργίας της Αγοράς.
Όπου το Κράτος είναι ο Θεματοφύλακας των πάντων διότι «κακά παιδιά» υπάρχουν παντού, αλλά ταυτόχρονα βοηθά τους σωστούς επιχειρηματίες να κάνουν τη δουλειά τους και μέσω αυτής να καρπωθεί η Κοινωνία τα οφέλη.
Αυτό είναι το διακύβευμα για τις Εκλογές της 7ης Ιουλίου. Η κοινή Λογική έναντι μιας παλιάς, πλήρως αποτυχημένης πολιτικής, δήθεν φιλικής προς τους πολλούς.
Μοιραία αυτή η πολιτική είναι καλή για όλους. Και αυτοί που πρέπει να ωφελούνται είναι ΟΛΟΙ και όχι κάποιοι. Διότι πραγματικά, μας αξίζει.
{Ο κ. Ιωάννης Ρουκάς Οικονομολόγος Πρόεδρος Ελληνικού Ινστιτούτου Οικονομικής Διοίκησης ΕΕΔΕ Μακεδονίας}
