Δύο εκθέσεις και μία προσδοκία, καθορίζουν το οικονομικό πλαίσιο γι’ αυτό το διάστημα. Για τις όποιες προοπτικές, αλλά και τους κινδύνους, για τις δυνατότητες και τις αδυναμίες, όπως και την κατεύθυνση προς την οποία συνεχίζει να προσβλέπει η Αθήνα, για την συνέχεια.
Ανθεκτική η Ελλάδα στην κρίση, αποφαίνεται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, προβλέπει αύξηση του ΑΕΠ κατά 3,3% για φέτος και στο 5,4% για το 2022. Βιώσιμο μεν το χρέος (και εγγυημένο θα έλεγα για τα επόμενα 11χρόνια), αλλά και αυξημένα τα ρίσκα. Σημαντικός μεν ο ρόλος του “Ηρακλή” στην προσπάθεια μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων, αλλά και αρκετές οι παγίδες, τα προβλήματα για την εν λόγω διαδικασία.
Ηξεις-αφήξεις, η προσέγγιση από την πλευρά του Ταμείου, δεν ξεκαθαρίζει την εικόνα. Ανεβάζει τον πήχη, για την ανάπτυξη ο οίκος Fitch. Στο 4,3% αναθεωρώντας προηγούμενη πρόβλεψη του. Αλλά θεωρεί διπλό πονοκέφαλο το υψηλό χρέος και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Σταθερό το outlook, η προοπτική δηλαδή με έναν joker, που- ακόμη- δεν μπορεί να αποτιμηθεί οικονομικά.
Η παράμετρος “τουρισμός” συνεκτιμάται από ΔΝΤ και Fitch και πως να μείνει εκτός με την βαρύτητα που παραδοσιακά έχει στην διαμόρφωση του ΑΕΠ της χώρας αλλά και την ρευστότητα/αβεβαιότητα για φέτος. Τα νέα από το Βερολίνο, προφανώς και δεν χαροποίησαν την Αθήνα, καθώς η Γερμανική αγορά είναι η μία από τις δύο κύριες, που τροφοδοτούν την χώρα μας. Ηνωμένο Βασίλειο και Γερμανία, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει, για την συνέχεια. Και με την Ουάσιγκτον σε διαδικασία επανεξέτασης. Το πιθανότερο- και δυστυχώς- πως ο στόχος του 50% των μεγεθών του 2019 έχει απομακρυνθεί (για να μην πω χαθεί) με το πόσο χαμηλότερα θα διαμορφωθεί ο πήχης να μένει να φανεί από…αύριο κιόλας.
Σε αυτή την συγκυρία η μόνη σταθερά δείχνει να είναι, για την Αθήνα, η Φρανκφούρτη και δη η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, που-ευτυχώς- συνεχίζει στην γραμμή/πολιτική Ντράγκι με την Λαγκάρντ να αποδεικνύεται ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη και σωτήρια για οικονομίες χωρών, που πλήττονται και λόγω των αρνητικών εξελίξεων στο τουριστικό μέτωπο.
Πάγια, κουραστική θα έλεγα, θέση μας πως η ΕΚΤ και η Κριστίν Λαγκάρντ είναι ο κύριος (υπό)στηρικτής της οικονομικής ευστάθειας της χώρας, ο σημαντικότερος εγγυητής του “ελληνικού χρέους”, ο “υπογράφων” (αν θέλετε) για τις απόλυτα επιτυχείς εκδόσεις του ΟΔΔΗΧ. Και του γεγονότος, πως οι τράπεζες διαθέτουν γραμμές χρηματοδότησης με χαμηλό/μηδενικό κόστος αλλά και οι επιχειρήσεις που έχουν την ευχέρεια να προχωρήσουν είτε σε ΑΜΚ είτε σε εταιρικά ομόλογα με κόστη χρήματος, που μία οικονομία χωρίς την επενδυτική βαθμίδα θα ήταν πολύ δύσκολο (για να μην πω αδύνατο) να πετύχει.
……………………..
Πηγή: ΧΡΗΜΑ WEEK, 20/07/2021
