Ένας Έλληνας ερωτικός μετανάστης που μυήθηκε στον κόσμο του καφέ, μιλά για τη ζωή του στη φάρμα και την πρωτοβουλία που έχει αναλάβει για την υπεράσπιση των καλλιεργητών του καφέ στη Κολομβία.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος πριν από αρκετά χρόνια πήρε μια μεγάλη απόφαση: να φύγει από την Ελλάδα και να μεταναστεύσει στην Κολομβία. Με τον καφέ και την καλλιέργεια του δεν είχε καμία σχέση, μόνο τον απολάμβανε. Όμως γνωρίστηκε με τον πράσινο κόκκο, “αγαπήθηκα” και πλέον ο Δημήτρης είναι καφεπαραγωγός και έχει μάλιστα και την δική του φάρμα. Μέσα στη βαθιά ζούγκλα της Κολομβίας, στο απομακρυσμένο χωριό Garzón, στην περιοχή Huila, βρίσκεται μια βίλα όπου κυματίζει μια ελληνική σημαία και δίπλα της μια κολομβιανή. Αυτό είναι και το σπίτι του Δημήτρη που την θέα του πολλοί θα την ζήλευαν: καφεόδεντρα παραταγμένα σε σειρές που περιτριγυρίζονται από ψηλά και επιβλητικά δέντρα και στο βάθος να φαίνονται οι κορυφογραμμές των Άνδεων.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος, που είναι παντρεμένος με την Marlene Colmenares, έχει καταφέρει να ξεχωρίσει στον κλάδο, ως ένας από τους πολύ λίγους Έλληνες παραγωγούς καφέ στον κόσμο. Μιλώντας στο Greek Reporter, δηλώνει ερωτευμένος πρώτα με τη γυναίκα του και μετά με τον πράσινο κόκκο,«Πρώτα ερωτεύτηκα τη γυναίκα μου και μετά τον καφέ. Συναντηθήκαμε στην Ελλάδα όταν εκείνη ήρθε για διακοπές. Τελικά ήταν εκείνη που με “εισήγαγε” στην Κολομβία». Ξεκίνησε την καλλιέργεια περισσότερο ως χόμπι παρά ως πραγματική δουλειά. Η κατάσταση άλλαξε σταδιακά, και μετά από επίπονη δουλειά και προσπάθεια κατάφερε να διαπρέψει. Πλέον, όχι μόνο καλλιεργεί τη δική του ποικιλία κόκκων, αλλά διαθέτει την τεχνογνωσία για να εκπαιδεύει και τους ντόπιους αγρότες να παράγουν καφέ υψηλής ποιότητας.
Ο Δημήτρης παραδέχεται ότι η παραγωγή καφέ είναι μια αρκετά δύσκολη δουλειά. «Από τις έξι το πρωί έως τις έξι το βράδυ, είμαστε στη δουλειά. Έτσι απομένει ελάχιστος χρόνος για διασκέδαση και χαλάρωση.» Σχετικά με τις εξελίξεις στον κλάδο, αναφέρει ότι η κάθετη πτώση των τιμών του καφέ το τελευταίο έτος έχει προκαλέσει μεγάλο πλήγμα στους παραγωγούς, οι οποίοι πασχίζουν να επιβιώσουν. Ο ίδιος έχει λάβει μια μορφή ηγετική ως εκπρόσωπος και φωνή των καλλιεργητών στην Κολομβία. «Μου έχουν δώσει το ψευδώνυμο του “προστάτη” επειδή προσπαθώ πάντα να βοηθώ τους αγρότες έτσι ώστε να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή», αναφέρει. «Οι πολυεθνικές εταιρείες στοχεύουν στο να αγοράσουν το προϊόν σε πολύ χαμηλές τιμές και να το πουλήσουν ακριβά. Θέλουν οι Κολομβιανοί να παραμείνουν “σκλάβοι” κι εκείνοι να πλουτίζουν».
Περισσότερα στο coffeemag.gr
