Ο παγκόσμιος πληθυσμός γερνά – έως το 2050, ένας στους έξι θα είναι άνω των 65 ετών.
Καθώς ο γηράσκων πληθυσμός πλησιάζει στη συνταξιοδότηση και στην εξαργύρωση των συντάξεων, οι χώρες καλούνται να διασφαλίσουν ότι τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα μπορούν να αντέξουν την επιπλέον πίεση.
Σύμφωνα με τα δεδομένα του Melbourne Mercer Global Pension Index (MMGPI), προκύπτουν οι καλύτερα και οι χειρότερα εξοπλισμένες χώρες για να υποστηρίξουν τους ηλικιωμένους πολίτες τους.
Η κατάρρευση
Το συνταξιοδοτικό σύστημα κάθε χώρας έχει διαμορφωθεί από το δικό του οικονομικό και ιστορικό πλαίσιο. Αυτό καθιστά δύσκολη τη διενέργεια ακριβών συγκρίσεων μεταξύ χωρών – ωστόσο υπάρχουν ορισμένα καθολικά στοιχεία που συνήθως οδηγούν σε επαρκή και σταθερή υποστήριξη για τους ηλικιωμένους πολίτες.
Το MMGPI οργάνωσε αυτά τα στοιχεία σε τρία υπο-ευρετήρια:
Επάρκεια: Το βασικό επίπεδο εισοδήματος, καθώς και ο σχεδιασμός του ιδιωτικού συνταξιοδοτικού συστήματος μιας περιοχής.
Βιωσιμότητα: Η ηλικία συνταξιοδότησης του κράτους, το επίπεδο της προηγμένης χρηματοδότησης από την κυβέρνηση και το επίπεδο του δημόσιου χρέους.
Ακεραιότητα: Θεσπισμένοι κανονισμοί και διακυβέρνηση για την προστασία των μελών του σχεδίου.
Αυτά τα τρία μέτρα χρησιμοποιήθηκαν για την κατάταξη του συνταξιοδοτικού συστήματος 37 διαφορετικών χωρών, που αντιπροσωπεύουν πάνω από το 63% του παγκόσμιου πληθυσμού.
Η κατάταξη κάθε χώρας:
Η σημασία της αειφορίας
Ενώ και οι τρεις υπο-δείκτες είναι σημαντικό να ληφθούν υπόψη κατά την κατάταξη του συνταξιοδοτικού συστήματος μιας χώρας, η βιωσιμότητα είναι ιδιαίτερα σημαντική στο σύγχρονο πλαίσιο. Αυτό συμβαίνει επειδή ο παγκόσμιος πληθυσμός μας αυξάνεται ολοένα και περισσότερο. Κατά συνέπεια, οι χώρες πρέπει να διασφαλίσουν ότι τα συνταξιοδοτικά τους συστήματα είναι βιώσιμα μακροπρόθεσμα.
Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν τη βιωσιμότητα ενός συνταξιοδοτικού συστήματος, όπως το ιδιωτικό συνταξιοδοτικό σύστημα μιας περιοχής, η κρατική ηλικία σύνταξης και η ισορροπία μεταξύ των εργαζομένων και των συνταξιούχων.
Η χώρα με το πιο βιώσιμο συνταξιοδοτικό σύστημα είναι η Δανία. Όχι μόνο γιατί διαθέτει ένα ισχυρό βασικό συνταξιοδοτικό πρόγραμμα αλλά γιατί έχει επίσης ένα υποχρεωτικό επαγγελματικό σύστημα, που σημαίνει ότι οι εργοδότες υποχρεούνται από το νόμο να παρέχουν συνταξιοδοτικά προγράμματα στους υπαλλήλους τους.
Επάρκεια έναντι αειφορίας
Αρκετές χώρες σημείωσαν υψηλό βαθμό επάρκειας αλλά κατατάχθηκαν χαμηλά όσον αφορά τη βιωσιμότητα. Ακολουθεί μια σύγκριση και των δύο μέτρων και της βαθμολογίας κάθε χώρας:
Η Ιρλανδία κατέκτησε την πρώτη θέση για επάρκεια, αλλά σημείωσε σχετικά χαμηλή θέση στην αειφορία στην 27η θέση. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει από το χαμηλό επίπεδο επαγγελματικής κάλυψης της Ιρλανδίας. Η χώρα έχει επίσης έναν αρκετά γερασμένο πληθυσμό, ο οποίος παραβλέπει την αναλογία των εργαζομένων προς τους συνταξιούχους. Μέχρι το 2050, η αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους της Ιρλανδίας εκτιμάται ότι κυμαίνεται από 5: 1 έως 2: 1.
Παρόμοια με την Ιρλανδία, η Ισπανία κατατάσσεται στην υψηλή επάρκεια, αλλά τοποθετεί εξαιρετικά χαμηλή στη βιωσιμότητα.
Υπάρχουν πολλές πιθανές εξηγήσεις για αυτό – ενώ υπάρχουν επαγγελματικά συνταξιοδοτικά συστήματα, είναι προαιρετικά και η συμμετοχή είναι χαμηλή. Η Ισπανία έχει επίσης χαμηλό ποσοστό γονιμότητας, που σημαίνει ότι η αναλογία εργαζομένων προς συνταξιούχους αναμένεται να μειωθεί.
Βήματα προς ένα καλύτερο σύστημα
Όλες οι χώρες έχουν περιθώρια βελτίωσης – ακόμη και τις υψηλότερης κατάταξης. Ορισμένες γενικές συστάσεις της MMGPI σχετικά με τον τρόπο οικοδόμησης ενός καλύτερου συνταξιοδοτικού συστήματος περιλαμβάνουν:
- Αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης: Βοηθά στη διατήρηση μιας πιο ισορροπημένης αναλογίας εργαζομένων προς συνταξιούχους.
- Επιβολή υποχρεωτικών επαγγελματικών συστημάτων: Αναγκάζει τους εργοδότες να παρέχουν συνταξιοδοτικά προγράμματα για τους υπαλλήλους τους.
- Περιορισμός πρόσβασης σε παροχές: Αποτρέπει τους ανθρώπους από το να προχωρήσουν προληπτικά στις αποταμιεύσεις τους, διατηρώντας έτσι τα κεφάλαια μέχρι τη συνταξιοδότηση.
- Δημιουργία ισχυρών συνταξιοδοτικών περιουσιακών στοιχείων για τη χρηματοδότηση μελλοντικών υποχρεώσεων: Στην ιδανική περίπτωση, αυτά τα περιουσιακά στοιχεία υπερβαίνουν το 100% του ΑΕΠ μιας χώρας.
Τα συνταξιοδοτικά συστήματα σε όλο τον κόσμο βρίσκονται υπό αυξανόμενη πίεση. Είναι καιρός οι χώρες να ρίξουν μια ματιά στα συνταξιοδοτικά τους συστήματα για να βεβαιωθούν ότι είναι έτοιμες να στηρίξουν τον γηράσκοντα πληθυσμό τους.
