Στις χώρες με φτωχή Παιδεία, οι πολίτες μορφώνονται παρακολουθώντας τηλεόραση. Δεν διαβάζουν βιβλία, εφημερίδες , αναλύσεις. Παρακολουθούν με πάθος τους τηλεαστέρες να μεταφέρουν τις γνώσεις κι εκτιμήσεις τους. Αγαπούν αυτούς που λένε ότι οι πολίτες θα ήθελαν να πουν ανεξάρτητα από την ορθότητα ή αντικειμενικότητα της άποψης.
Οι αμόρφωτοι πολίτες απεχθάνονται τα μεγάλα κείμενα. Το ίδιο και οι αμόρφωτοι βουλευτές. Αποφεύγουν ακόμη και τα δωρεάν κείμενα στο διαδίκτυο όταν ξεπερνούν σε έκταση τις 300 λέξεις.
Στην χώρα χωρίς Παιδεία, οι βουλευτές ψηφίζουν νόμους που τιμωρούν την αριστεία, καταργούν την εξωστρέφεια των Πανεπιστημίων και καταδικάζουν την μόρφωση των πολιτών, φυλακίζοντάς την στη δικτατορία των μετρίων.
Στη χώρα του κάθε Καρανίκα, η κυβέρνηση στοχεύει μόνο στη διεύρυνση της εκλογικής πελατείας. Συνωμοτεί με ανήθικους συνδικαλιστές και καλλιεργεί συστηματικά τις σχέσεις του με το κομματικό κατεστημένο των ανώτατων και ανώτερων σχολών.
Τραυματίζει την ιδιωτική εκπαίδευση γιατί δεν ταιριάζει στις ιδεοληπτικές μονομανείς «δήθεν αριστερές» θεωρίες του περασμένου αιώνα.
Καταργεί την αξιολόγηση των διδασκόντων με κριτήριο τη συμβολή τους στη γνώση, θεσπίζει την …μονιμότητα στον ιδιωτικό τομέα και τιμωρεί κάθε προσπάθεια προσφοράς επιπλέον εκπαιδευτικού περιεχομένου.
Συγχαρητήρια στους επιτυχόντες….Καλό κουράγιο…
