Διαβάζοντας τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα της λειτουργίας του πολυδιαφημισμένου Εξωδικαστικού Μηχανισμού Ρύθμισης Οφειλών, μόνο θλίψη και απογοήτευση μου δημιουργούνται.
Ούτε 210 Επιχειρήσεις δεν έχουν καταφέρει ακόμα, να ρυθμίσουν τις οφειλές τους προς Τράπεζες, Ταμεία, Δημόσιο. Ούτε 210!
Από τις εκατοντάδες χιλιάδες επιχειρήσεις, κάθε μεγέθους και Κλάδου, που υποφέρουν εδώ και δέκα χρόνια Κρίσης, αυτές οι ελάχιστες κατάφεραν να κάνουν χρήση αυτού του πολλά υποσχόμενου αλλά και χρήσιμου κατά την άποψη μου εργαλείου.
Ο Ειδικός Γραμματέας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους, κ. Φ. Κουρμουσης, έχει πραγματικά οργώσει την Ελλάδα κι εγώ δεν ξέρω πόσες φορές, εξηγώντας, παρουσιάζοντας, αναλύοντας τις δυνατότητες του Μηχανισμού και της Πλατφόρμας, αλλά τα αποτελέσματα εξακολουθούν να είναι πενιχρά.
Γιατί όμως;
Που οφείλεται άραγε αυτή η ακόμα μικρή «επιτυχία» του Μηχανισμού;
Μα φυσικά στην άρνηση των Πιστωτών, Τραπεζών κυρίως, να συμμετάσχουν σε αυτόν τον Μηχανισμό. Σκαρφιζομενες κάθε είδους «αιτιολογία», «τραπεζικής ανάλυσης ρίσκου», επιστρέφουν τα αιτήματα ως μη συμμετέχουσες στη διαδικασία, όπως άλλωστε έχουν το δικαίωμα.
Αλλά θα πρέπει να μας εκπλήσσει αυτό; Όχι φυσικά.
Αφού ο ίδιος ο Νόμος δίνει το δικαίωμα στον Πιστωτή να μη συμμετάσχει στο σχήμα της απαρτίας που απαιτείται, για να ρυθμίσει κάποια επιχείρηση τις οφειλές της. Και μη πούμε τώρα ότι ΟΛΕΣ οι αιτήσεις περιέχουν παράλογες απαιτήσεις (;) για κουρέματα και διαγραφές. Όχι βέβαια.
Αλλά η αιτία ποια μπορεί να είναι;
- Έχουμε γράψει πολλές φορές, ότι οι ίδιες οι Τράπεζες με την κατάθεση των Σχεδίων τους στο ΤΧΣ αλλά και στην Τράπεζα της Ελλαδος, αναφέρουν ότι το περίπου 75% των κόκκινων δανείων, θα το «λύσουν» μέσω πωλήσεων σε άλλα σχήματα – Funds και ρευστοποιήσεων ακίνητων, πλειστηριασμών δηλαδή.
Εξάλλου, έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας και
- σχέδια των Τραπεζών για απόσχιση των Τμημάτων Καθυστερήσεων σε άλλες εταιρίες ή ακόμα και πώληση τους…
Επομένως, δεν πρέπει να μας φαίνεται παράξενο το γεγονός της αποτυχίας του Μηχανισμού μέχρι τώρα.
Η αποτυχία αυτή,ωστόσο, καθυστερεί τη λύση στο πρόβλημα των κόκκινων δανείων και επομένως του «καθαρισμού» των Ισολογισμών των Τραπεζών, άρα της απομάκρυνσης ενός πιθανού κουρέματος καταθέσεων.
Επίσης, καθυστερεί την απελευθέρωση κεφαλαίων που λιμνάζουν με ακριβό επιτόκιο στα Τραπεζικά Ιδρύματα, κεφαλαία που θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν νέες επενδύσεις, εξαγωγικές επιχειρήσεις, καινοτόμες επιχειρήσεις, περισσότερες από ότι σήμερα.
Σε αυτή την περίπτωση, νέες θέσεις εργασίας, νέες εισφορές στα Ταμεία, πληρωμές παλαιών υποχρεώσεων, περαιτέρω ανάπτυξη. Άρα, η όποια καθυστέρηση και αποτυχία του Εξωδικαστικού, πλαστεί σοβαρά την Ανάπτυξη.
Επομένως, με κάθε τρόπο, θα πρέπει να πιεστούν τα Τραπεζικά Ιδρύματα, να προχωράνε σε αντιπροτάσεις τουλάχιστον, στα πλαίσια του Εξωδικαστικού Μηχανισμού.
Η Ανάπτυξη δεν διατάσσεται. Και σίγουρα η Οικονομία μας δεν μπορεί να περιμένει άλλο.
{Ο κ. Ιωαννης Γ. Ρουκάς είναι Οικονομολόγος Πρόεδρος Ινστιτούτου Οικονομικής Διοίκησης – ΕΕΔΕ Μακεδονίας}
