Στα χέρια των ξένων funds βρίσκονται χαρτοφυλάκια μη εξυπηρετούμενων δανείων, ύψους σχεδόν 20 δισ., με την πρόβλεψη πως σταδιακά θα φτάσουν τα 50 δισ. μέχρι το τέλος του 2021.
Εκ των πραγμάτων, τα funds, και δη τα 4-5 που έχουν αποκτήσει τη μερίδα του λέοντος και προσβλέπουν σε διπλασιασμό των θέσεών τους, διαδραματίζουν κομβικό ρόλο στην αλλαγή του status στη στεγαστική πίστη, στην αναδιάταξη του επιχειρηματικού χάρτη, εκτοπίζοντας, επί της ουσίας, το εγχώριο banking, που ακόμη αγωνίζεται να «σταθεί στα πόδια του» με τη συνδρομή του πρότζεκτ «Ηρακλής» του ΤΧΣ.
Διμέτωπη είναι η προσπάθεια των συστημικών ομίλων να περιορίσουν δραστικά την έκθεσή τους σε ΝPLs/NPEs και ταυτόχρονα να ελέγξουν τον ρυθμό δημιουργίας γενιάς νέων κόκκινων δανείων, που εκπίπτουν των ρυθμίσεων στις οποίες είχαν προχωρήσει πολλοί δανειολήπτες, αλλά και δεκάδες επιχειρηματίες.
Διαβάστε επίσης: To NPL SUMMIT επιστρέφει για 2η χρονιά με κεντρικό ομιλητή τον Υπουργό Οικονομικών
Πρακτικά, την ώρα που το εγχώριο σύστημα ανασυντάσσεται, τα funds, μέσω των θυγατρικών τους services, προχωρούν ήδη στους πρώτους διακανονισμούς και τις επαναρυθμίσεις, ενισχύοντας έτσι τα μερίδια αγοράς τους, συνακόλουθα δε της θέσης ισχύος τους έναντι των εγχώριων δυνάμεων, επιβάλλοντας έτσι όρους ευνοϊκότερους και μεγαλύτερα περιθώρια κέρδους.
Είναι ενδεικτικό –και συνάμα προειδοποίηση προς τους συστημικούς ομίλους– το γεγονός πως από την αρχή της σχετικής διαδικασίας, από τα τέλη του 2017, το κόστος απόκτησης προβληματικών χαρτοφυλακίων σε όρους αντικειμενικής αξίας έχει μειωθεί κατά 400-450 μονάδες βάσης, κατά μέσο όρο. Αυτό ανοίγει τον δρόμο ώστε τα ξένα χαρτοφυλάκια να εκκαθαρίζουν NPEs με ακόμη χαμηλότερο κόστος κτήσης, περιθώριο που χάνεται εις βάρος των εγχώριων τραπεζών.
Ήδη, μετά τις εκλογές, περισσότεροι από 3.000 εργαζόμενοι και εξειδικευμένα στελέχη ενεργούν στην αγορά για λογαριασμό των εταιρειών διαχείρισης/εκκαθάρισης, των λεγόμενων servicers –θυγατρικά σχήματα τα περισσότερα πανίσχυρων ομίλων, όπως της Centerbridge, της Intrum, του Pillarstone, της Β2Holdings ή της Cerved–, κινούμενοι σε 4 άξονες, καθώς προτείνουν σε επαγγελματίες και δανειολήπτες όχι τόσο την άμεση πώληση περιουσιακών στοιχείων και τον τεμαχισμό εταιρειών και δραστηριοτήτων, αλλά και άλλες εναλλακτικές, πιο ευέλικτες για τον υπόχρεο από ό,τι όταν αυτός διαπραγματευόταν με κάποια από τις συστημικές τράπεζες.
Όπως εξηγεί στο Χρήμα Week παράγων της Ένωσης Διαχειριστών κόκκινων δανείων, προτεραιότητα δίνεται στην εξεύρεση μιας κοινά αποδεκτής τιμής/δόσης στην, ει δυνατόν, αναχρηματοδότηση υποχρεώσεων, σε χρόνους πολύ πιο σύντομους (από ό,τι οι τράπεζες), σε ρυθμίσεις. Κι αυτό γιατί οι διαχειριστές των funds εκτιμούν πως υπάρχουν διψήφια περιθώρια περαιτέρω αύξησης των αντικειμενικών αξιών (κατά κύριο λόγο σε στεγαστικά, σε ενέχυρα και υποθήκες επαγγελματικών/επιχειρηματικών έναντι ακινήτων, σταθερών παγίων, εγκαταστάσεων κ.λπ.), πρόβλεψη που αν τους βγει, θα αποκομίσουν τιμές πολλαπλάσιες από το 8% και 10% που έδωσαν στις τράπεζες.
Επιπρόσθετο εμπόδιο για το εγχώριο banking είναι η απαίτηση, της τελευταίας στιγμής, που προέβαλε ο Εποπτικός Μηχανισμός (SSM) να ενταχθούν υποχρεωτικά στον μηχανισμό του «Ηρακλή» όλες ανεξαιρέτως οι τιτλοποιήσεις που υλοποιούν ήδη οι τράπεζες, αλλά και όσες προγραμματίζονται, συμπεριλαμβανομένων των Pillar και Cairo (της Eurobank), Οrion (της Alpha Bank), αλλά και των σχεδιαζόμενων από την Πειραιώς (για 2 δισ.) και την Εθνική (αρχές του 2020).
Τι σημαίνει αυτό, πρακτικά; Χάσιμο επιπλέον πολύτιμου χρόνου, επιβάρυνση των τραπεζών, απώλεια μεριδίων αγοράς και μεγάλη καθυστέρηση ενεργοποίησής του, που, εκτός θετικού απροόπτου, πηγαίνει για τις αρχές του 2020, χάνοντας επί της ουσίας ένα υπερπολύτιμο (τουλάχιστον) εξάμηνο, αφήνοντας κι άλλο χώρο για τη δραστηριοποίηση των funds και servicers.
………………
XRIMA WEEK, 05/11/2019
