Μπορεί ο Σπύρος Θεοδωρόπουλος με τις αμφίσημου χαρακτήρα παρεμβάσεις του για την αγορά εργασίας (ευελιξία, αμοιβές κ.λ.π) να έκανε αίσθηση- πυροδοτώντας σχολιασμό-ένθεν/κακείθεν- πλην όμως ήταν ο Μιχαήλ Στασινόπουλος που ο νουνεχής λόγος του συζητήθηκε επί της ουσίας.
Πρόεδρος του δ.σ της ElvalHalcor και εκτελεστικό μέλος του δ.σ του ομίλου Viohalco αλλά και ως πρόεδρος και της Ελληνικής Παραγωγής έχει λόγο για όσα γίνονται (κυρίως όσα δεν γίνονται) στην ελληνική βιομηχανία. Ειδικότερα το ενεργοβόρο μέρος που αντιμετωπίζει εκτός από τον διεθνή ανταγωνισμό και την πολιτική δυσκαμψία.
Για αυτό και η τοποθέτηση του (στο συνέδριο του ΣΕΒ ) πέραν των εύλογων αιτημάτων για ενεργό υποστήριξη της βιομηχανικής παραγωγής επικεντρώθηκε στην ανάγκη “εθνικής συνεννόησης” μεταξύ των κομμάτων.
Προχωρώντας το, μάλιστα, υποστήριξε και αυτός την χρησιμότητα δημιουργίας ξεχωριστού υπουργείου Βιομηχανίας συνδυαστικά με την εκπόνηση/υλοποίηση σχεδιασμού που δεν ανατρέπεται κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση (ή ο υπουργός).
Δεν έχει απομείνει πια και μεγάλο δα μέρος βιομηχανικής παραγωγής στην ελληνική οικονομία, με την χρηματιστηριακή/επενδυτική εκπροσώπησή του μετά βίας να φτάνει τα 15 δισ. ευρώ.
